رقابت بالاییها در دراز دستی

گفته می شود که در ایران بسیاری از روشهای حکمرانی شفاف نیست و بسیاری از عوامل فساد برانگیز و نیز موارد فساد همیشه پنهان می ماند. این درست است. و به همین دلیل هر کس با شعار «همه دزدند» وارد شود و بتواند مواردی با به طور مبهم (همان بگم بگم مشهور!) عنوان کند، به سرعت طرفدار پیدا می کند.

بسیار اتفاق می افتد که گوشه ای از فساد و روشهای فساد بر انگیز آشکار شود. این موارد بیشتر بر اثر رقابت بر سر قدرت اتفاق می افتد. یکی از دلایلی که رقابت در اقتصاد و سیاست مطلوب است همین است. البته رقابت برای اینکه اثر مفیدی در کاهش فساد داشته باشد الزامات دیگری هم دارد که مهمترین آنها وجود داور مستقل (در صدر آنها قوه قضائیه) است که درست ونادرست را تشخیص دهد و فضا را از اتهام زنی به سمت داوری ببرد.

استعفای معاون تحقیقات وزارت بهداشت در اعتراض به «مدیریت بسیار غلط، پرنقص در پاندمی کرونا»، «اظهارات غیر علمی و ناشی از شتابزدگی جنابعالی در مورد تولید واکسن ایرانی کرونا»، «ادعاهای بی اساس جنابعالی و سازمان غذا و دارو در خصوص موثر بودن داروهای گیاهی» و «ادغام طب سنتی در نظام شبکه بهداشت و درمان کشور» از مواردی بود که اخیراً سبب شد حجم بزرگی از اطلاعات در مورد روش مدیریت امور در وزارت بهداشت و نیز سازمانی مرتبط ارائه شود. مستقل از درستی و نادرستی این اطلاعات، مضامین مطرح شده خیلی جالب توجه است. برخی از این موارد را در زیر می آورم:

نامۀ «تکان دهندۀ» یک استاد بازنشسته: «بحث شفاف نبودن بودجه های تحقیقاتی نیماد و عدم توزیع عادلانه بودجه های پژوهشی در کشور؛ بحث تصدی همزمان دو شغل از سوی برخی مسوولین و تضاد منافع و تاسیس شرکت های دارویی و رانت در فروش داروی مورد نیاز مردم؛ بحث اعلام ایمنی گله ای به عنوان یک سیاست اشتباه در کنترل کرونا که منجر به مرگ بسیاری از ایرانیان تا امروز شده است و …»

کشف «شبه کودتا» علیه وزیر بهداشت توسط «یک کاربر»: «ریشه شبه‌کودتا علیه نمکی در وزارت بهداشت را، در مطالبه‌اش برای تعیین تکلیف برداشت یک میلیارد یورویی از صندوق توسعه ملی جستجو کنید!»

یک «فعال رسانه ای: «اگر میخواید بهتر رضا ملک زاده روبشناسید مقاومت و مخالفتی که در این هشت ماه برای استفاده از درمان های مکمل طب سنتی در کرونا داشت رو کنار اصرارش بر استفاده از محصولات تراریخته بگذارید!»

انتشار هر چهار روز یک مقاله به گفتۀ یک «فعال رسانه ای»: «طبق داده‌های سامانه علم‌سنجی اعضای هیات‌علمی وزارت‌بهداشت، نام دکتر رضا ملک‌زاده در ۵سال اخیر به ترتیب در ۸۰، ۹۸، ۹۱، ۷۷ و ۸۶ مقاله به عنوان یکی از نویسندگان درج شده؛ یعنی بین سال‌های ۹۳ تا ۹۸ و درست در زمانیکه معاون وزارتخانه بوده هر ۴ روز یک مقاله علمی منتشر کرده!»

بدرد نخور بودن تحقیقات دانشگاهی: «نظام تحقیقاتی دانشگاهی کشور چه کرده است؟ در مورد کرونا یک مدل به من بدهید که پیش‌بینی‌ها درست بوده باشد. تحقیقات کاربردی در حوزه سلامت نداریم»

مقام داشتن همزمان در وزارتخانه و شرکت دارویی، باز هم به گفتۀ یک فعال رسانه ای: «معاون تحقیقات و فناوری (از 1392 تاکنون) همزمان با مسوولیت خطیر خود در این سمت کلیدی، و طبق روزنامه رسمی ذیل از سال 1392 تا سال 1397 به عنوان سهامدار و رییس هیات مدیره شرکت روژان دارو (سهامی خاص) مشغول به فعالیت همزمان بوده اند.»

تلاش در جهت تحدید نسل ایرانیان: «اما یکی از بانیان پیگیری جدی کاهش جمعیت کشور  و تحدید نسل ایرانیان در دهه ۶۰ جناب آقای «رضا ملک‌زاده» معاون مستعفی تحقیقات وزارت بهداشت و وزیر وقت بهداشت دولت هاشمی بوده است!»

آشکار شدن 40 شکایت به مجلس از معاون تحقیقات: «به کمیسیون اصل نود بیش از ۴۰ شکایت از شخص آقای ملک‌زاده معاون پژوهشی مستعفی وزارت بهداشت در ماه‌های گذشته واصل شده است.»

تبدیل ایران به آزمایشگاه برای سازمان بهداشت جهانی: «تبدیل ایران به یک آزمایشگاه بزرگ برای سازمان بهداشت جهانی و تبدیل مردم به «کیس آزمایشگاهی»، توسط یک تیم ذیتفوذ و قدرتمند در تشکیلات درمانی کشور» و «تخطئه توان داخلی و «ایمان» عجیب ملک‌زاده (و همفکران و حامیان و همپیمانان او) به سازمان بهداشت جهانی و «واکسن آمریکایی»، » و «مجموعه‌ای از ۴ مطالعه در سنین مختلف با اهداف متفاوت شامل کوهورت نوزادان، نوجوانان، سالمندان و بالغین انجام شده و در هر یک، تأثیر عوامل مختلف بر بیماری‌های آن گروه سنی اطلاعات جمع‌آوری، طبقه‌بندی و در اختیار بیگانگان قرار داده شده است»

و دهها مورد مشابه.

و البته تکذیب اتهامات از سوی معاون سابق.

همه اینها اگر درست باشند، به این معنی است که  وزارت و معاونت آن در دست نااهل بوده و اگر درست نباشد باز هم به این معنی است که وزارت در دست نااهلان است.

به نظر می رسد هر کس که به میزی و دفتری و دستکی دسترسی داشته، دستی دراز در خوان پر نعمت رانتها داشته است و فقط وقتی که منافع یک گروه با منافع گروه دیگر در تضاد می افتاده، چنین درازدستی ها آشکار می شده است.

پس نوشت: نامۀ روابط عمومی مجلس به بحثی که پویا ناظران در رانت قیر پیش کشیده بود، بخشی دارد بسیار جالب. جان کلام این است که همه می خورن، چرا به من می گی نخور!

«کسانی که با شعار رانت گریزی، با طرح اختصاص قیر به روستاها و مناطق محروم مخالفت می کنند، خوب است برای اثبات ادعای رانت ستیزی خود نسبت به رانت های صنعت فولاد، سیمان، دارو، خودرو  و… که این روزها زندگی را بر مردم سخت و گلوی معیشت مردم را می فشارد نیز تیتر و مطلب بزنند.»