چماق تنظیم بازار بر سر تولید (این بار خرما)

خبر را به تمامی نقل می کنم:

«با تصمیم اعضای ستاد تنظیم بازار صادرات خرما از دهم اردیبهشت تا اطلاع ثانوی ممنوع و قیمت شکر و روغن تثبیت شد.

به گزارش شاتا، در نشست روز گذشته ستاد تنظیم بازار مصوب شد که صادرات خرما با هدف کنترل بازار این کالای پرمصرف در ماه مبارک رمضان ممنوع شود.

همچنین بر اساس مصوبه این ستاد مقرر شد غرفه های منتخب میادین میوه و تره بار، خرما را با قیمتی حداقل 15 درصد پایین‌تر از قیمت مصوب عرضه کنند.

تثبیت قیمت شکر و روغن در ماه مبارک رمضان با هدف حراست از سفره خانوار در ماه مبارک رمضان نیز دیگر مصوبه ستاد تنظیم بازار بود.

اعضای ستاد در این جلسه وضعیت بازار کالاهای اساسی و پرمصرف را بررسی کردند و گزارش های کارشناسی درباره روند توزیع و وضعیت بازار این اقلام نیز ارائه شد.»

عکسی که همراه خبر است را هم ببینید. بخصوص شعار «سال رونق تولید» را:

یکی از نخستین اصل های نظریۀ تولید در اقتصاد این است که شما وقتی قیمت کالایی که طبیعتش انحصاری نیست را ثابت می کنید یا مبادلۀ آن را به هر نحوی محدود می کنید، تولید کننده ضرر می کند. آنهم کالایی مثل خرما که هیچ جوری به لیست کالاهای اساسی نمی چسبد. تولید کننده اش هم کشاورز بخش خصوصی است که در ایران جزء ضعیف ترین اقشار است. بخصوص این روزها که دولت دارد توی سر خودش می زند که دلاری وارد کشور بشود.

حالا هر قدر که می خواهید شعار بدهید. تا وقتی امثال این پنج نفر رسماً و قانوناً موظف شده اند بنشینند و بزنند توی سرِ تولید کننده، تولید رونقی نخواهد داشت. دست به دعا برداریم که مصوباتشان اجرا نشوند.

( پس نوشت: این پنج نفر -که البته منظورم عنوان شغلی آنها است- نماد بروکراسیِ عظیم و مخربی است که دولت ایران در آن گرفتار است. بهترین اتفاقی که برای اقتصاد ایران می تواند بیافتد این است که هیچ یک از تصمیمات این افراد اجرا نشود. اگر دولت همۀ کارمندان این سازمان را با حقوق و مزایای کامل بفرستد خانه شان، بهبود بزرگی در وضع بازارها ایجاد خواهد شد. اینطوری شاید بخشی از وقتشان را به پخت و پز یا نگهداری از کودکان یا کارهای خیریه بگذرانند و خیری به جامعه برسانند! تعداد زیادی از سازمانهای دولتی ایران این ویژگی را دارند که نماد عینیِ «مرا به خیر تو امید نیست شر مرسان» هستند. )