مجازات بر مبنای جرم یا بر مبنای رابطۀ خانوادگی

گاهی آدم شاخ در می آورد از اینهمه ابداعات عجیب و غریب در قانون گذاری. می‌خواهند قانونی بگذارند که فرزندان مسئولان حقِ تحصیل در خارج نداشته باشند. این یعنی یک آدم دارد جریمه می شود به دلیل اینکه پدرش کاری کرده است (حتی اگر مسئول بودن را جرم محسوب کنیم). این فقط در یک جامعۀ بدوی که فرد فقط در نسبت با اعضای قبیله اش آدم محسوب می شد، پذیرفته شده بود. از این جوامع که بیرون بیاییم، اگر پدرِ کسی آدم هم کشته باشد، کسی حق تعرض به فرزندش را ندارد.

مطمئنم کسی در میان خوانندگان این نوشته نمی گوید «حقش است، پدرش خورده و برده و او دارد از پول پدرش خوش می گذراند»، که حتی اگر این طور باشد، تنها کاری که می شود کرد این است که محاکمه و زندانی اش کنند و پول را از پدرش پس بگیرند.

اگر هم صحبت از مسائل امنیتی است که طرف ممکن است اموال دولتی را بدزدد و به واسطۀ فرزندش فرار کند، که راهش روشن است: مسئول را اخراج کنید و دستش را از اموال دولتی کوتاه کنید.

بدترین بخشِ طرح هم این است که می گوید فرزندانِ مسئولان بروند در کشورهای دوست مانند روسیه و چین و هند درس بخوانند. انگار طرف اگر برود آمریکا فاسد می شود و برود روسیه یا چین امامزاده می شود و بر می گردد!

و بعد از همۀ این حرفها: انگار فرزندانِ مسئولان وقتی بهشان بگویند نروید، می گویند ای به چشم!