مبحث شیرین موز!

دوستانی که نوشته های من را در اینجا دنبال کرده اند می دانند که من علاقۀ غیر قابل وصفی به مباحث «موز»ی دارم! این علاقه لابد از همان کودکی که از سرِ چهارراه خسروی شیر موزِ درست شده با نصف موز سیاه شده می خریدیم شکل گرفت. ولی تا وقتی که اقتصاد نخواندم و تا وقتی که مسئولان چندین وزارت خانه و اداره و سازمان دولتی و خصولتی وارد مبحث شیرین موز نشده بودند، اهمیت آن را درست نفهمیده بودم. این اهمیت وقتی درست جا افتاد که موزیهای محترم اثبات کردند که دلار 4200 تومان اگر بخواهد به کالایی اختصاص یابد، همانا موز است. مبادا کسی سرِ بی موز بر زمین بگذارد. سابقه اش را در این وبلاگ بخوانید.

چندی بود که به دلایل مشکوکی واردات موز ممنوع شده بود. اخیراً اعلام شد که با ارسال دو نامه از سوی وزیر محترم جهاد کشاورزی موانع موجود برطرف شد و واردات موز آزاد شد، ولی شرطاً به شروطها: سیب بده و موز ببر! واردات موز فقط در صورتی ممکن است که بتوانی مدارک محکمه پسند ارائه کنی که در قبالش سیب داده ای. احتمالاً باید برای اجرای صحیحی این قانون باید کمیتۀ تعیین «موز در برابر سیب» با شرکت مقامات محترم وزارتخانه های مربوطه تشکیل شود تا خدای ناکرده هیچ موزی در برابر نارنگی یا گوجه فرنگی تا سیر و پیاز وارد نشود. دوستان سوشیال میدیایی و رابین هوری و رد ایتی هم از حرکتهای اخیر وال استریت و گیم استاپ هیجان زده نشوند و فکر نکنند می توانند با کمپین های آنلاین می توانند موز را در برابر این میوه جات بی اصل و نسب وارد کنند. فقط سیب!

این مصوبه به تاریخ میمون و مبارک 99/11/11 توسط تمامی اعضای محترم کار گروه حیاتی تنظیم بازار که اقتصاد ایران بدون آن دچار فلاکت و نکبتی به اندازه می شود به تصویب رسید. چشم همه روشن!

این هم سندش.