برندۀ بزرگ انتخابات آمریکا
ژانویه 10, 2021 3 دیدگاه
حوادث اخیر در انتخابات آمریکا که با تشکیک در شمارش آرا توسط ترامپ بعد از انتخابات نوامبر شروع شد و با تسخیر ساختمان کنگره توسط طرفداران او و در اعتراض به تایید ریاست جمهوری بایدن به اوج رسید، یک برندۀ نادیده داشت: سیستم قضایی آمریکا.
شروع این وبلاگ مصادف بود با اعتراضات به شمارش آراء انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال 1388. در آن زمان نوشتم که در عرصۀ سیاست ایران راهی که هر دو طرف بر آن به عنوان راه حل مورد قبول توافق داشته باشند، وجود ندارد. و نتیجه گرفتم که «جامعه هزینۀ بسیار بالای حل منازعات از طریق برخورد را می پردازد.» و دیدیم که درگیریها ماهها ادامه یافت و تبعات آن سالهای سال دوام یافت.
توضیح من این است که سیستم سیاسی ایران نتوانسته است نظام داوری مستقل از سیاست درست کند.
اهمیت نظام داوری مستقل را می توان در همه جا دید. در بازی فوتبال، هر تیمی باید متعصبانه بازی کند و تمام سعیش را به کار ببندد که طرف را مغلوب کند. بسیار اتفاق می افتد که استراتژی یک تیم این باشد که به بازیکن شاخص طرف مقابل ضربه ای بزند و او را به طور فیزیکی حذف کند. حتی اگر این امر به اخراج یکی از بازیکنان بیانجامد. اینکه بازی فوتبال هنوز پا برجا است و سرگرمی محبوب میلیاردها نفر است به این دلیل نیست که بازیکنان نسبت به تیم مقابل با شفقت و انصاف رفتار می کنند. بلکه به این دلیل است که مرزهای مشخص و قابل اعمالی برای رفتارهای درست و نادرست وجود دارد.
نظام قضایی مستقل چنین نقشی را در برخوردهای سیاسی بازی می کند. گروه ترامپ به هیچ وجه بدش نمی آمد که با لگد زیر میز بزد و به قولی صندوقها را در آشغالدانی بیاندازد و رای ها را برای ترامپ بخواند. ولی می دانست که با این کار تمام بازی را خواهد باخت و به طور قطع حذف خواهد شد. مسیر اعتراضات حقوقی را دنبال کرد ولی دهها شکایتش یکی پس از دیگری رد شد. دادگاه عالی که سه تن (از نه تن) از قضاتش منصوب او بودند حتی حاضر نشد دعوای او را به عنوان دعوای معتبر بشنود.
این فقط یه بخش داستان بود. ترامپ شخصا و نیز با واسطه با بسیاری از افرادی که در شمارش و اعلام آراء مسئولیت داشتند تماس گرفت و از آنها خواست که آراء را به نفع او برگردانند. تلفنش به وزیر کشور ایالت جورجیا که هم حزبی او بود و جواب سربالا شنیدنش مایۀ تعجب و تمسخر شد. طرف می دانست که جواب مثبت به ترامپ دادن پای او را به دادگاه و احتمالاً زندان باز می کند. و همین چند روز پیش معاون اولش هم بر خلاف خواست او به کنگره رفت و بایدن را رسما برنده انتخابات اعلام کرد. هجوم طرفدارانش به ساختمان کنگره و تسخیر آن نه تنها نتوانست جلو این فرایند را بگیرد بلکه بسیاری از جمهوری خواهان را از ترامپ جدا کرد.
در این روزها هیچکس کلمه ای از یکی از قضات در هیچ سطحی نشنیده است. تعبیرش این نیست که این حوادث ربطی به قوۀ قضائیه ندارد. بر عکس تعبیرش این است که استقلال عملکرد قوۀ قضائیه آنقدر معتبر است که طرفین حتی پیش از دعوا می دانند کی و چطور باید دعوا کنند.
در ادبیات برای نقش پنهان قوۀ قضائیه مستقل در ایجاد نظم دارد، اصطلاح گویایی را به کار می برند: Order in the shadow of law
با درود
اصولا قیاس سیستم موجود در ایران و دمکراسی ریشه دار امریکا قیاس معالفارق هست و به دور از دیگاه نگارنده که چه قصدی این مطلب رو نگاشته فقط می خوام به مطلبی اشاره کنم.
اگر بخواهیم از دید دیکتاتور زده ای نگاه کنیم که فقط عادت دارد که اشتباهات خود را سال ها بلکه قرن ها تکرار کند فکر خواهیم کرد دمکراسی در امریکا دچار آسیب شده!!!
اتفاقا دمکراسی در امریکا در حال پوست اندازی است تا به بلوغ بیشتر برسد!
مردم امریکا ، مثل بعضی هم وطن های عزیزمان نیستند که بعد از بیست سال شکست اصلاحات و نارکارآمدی آشکار اصولگرایان باز فقط به جوهری کردن انگشتشان دلخوش شوند!!!
اصل داستان این بود که مردم بسیاری معترض به نتیجه انتخابات بودند و تجمع عظیمی در بیرون کنگره تشکیل شده بود که تا اینجا خودش نشان از این دارد که بخشی از مردم به سیستم سیاسی کشور معترضند
حالا عده هیجان زده یا «نفوذی» تعمدا – بدون ممانعت جدی از طرف پلیس – وارد ساختمان کنگره شدند و بعد هم ساختمان کنگره را ترک کردند
البته این به نوعی بر هم زدن نظم عمومی است و بهتر بود که چنین نمی شد ولی اصل قضیه که نارضایتی مردم از سیستم سیاسی کشور است را نباید نادیده گرفت
وقتی طرفداران BLM و یا مخالفین ترامپ ، دست به غارت و تخریب اموال عمومی و هویت ملی و تاریخی امریکا و سوزاندن و توهین به پرچم امریکا و حتی اعلام جمهوری خودمختار می کردند!!! این دلواپسان کجا بودند ؟؟؟
دمکرات ها باد کاشتند و طوفان درو کردند
وقتی رسانه ها به جای حفظ اصل بی طرفی تبدیل به ماشین پروپاگاندای یک جناح خاص می شوند . وقتی مردم احساس می کنند که صدایشان شنیده نمی شود ، آنگاه فریاد می زنند.
دوست عزیز ! امریکایی ، ایرانی نیست که دهه ها فقط روی یک دایره باطل بچرخد
بعد با چندتا نظرسنجی «خاص» که مثلا از سی ان ان اعلام شده بشود سرش را شیره مالید!
سلام علی
مستقل از موافقت یا مخالفت من با نوشتۀ تو (که با برخی موافقم و با برخی مخالف)، موضوع نوشتۀ من این است که رقابت سیاسی در حضور داوری مستقل از سیاست است که می تواند با هزینۀ کم اجرا شود.
نوشته های شما از مدت ها قبل تا این لحظه دنبال می کردم ولی:
در مرحله اول چیزی که در سالهایه اولیه آموزش ابتدایی در مدرسه به دانش آموزان یاد می دهند این هست که در صورتی که می خواهند دیگران رو مخاطب قرار بدهند از لفظ ((تو)) استفاده نکنن.
موفق باشید.