نام سیاست ارزی دولت چیست؟

آنچه در بازار ارز اتفاق افتاد دقیقاً «محدود کردن بازار» است. این اتفاق یک قدم عقب تر از «نابود کردن بازار» است که وقتی صورت می گیرد که دولت «بتواند» تمامی معاملات خارج از کنترل خودش را حذف کند. خوشبختانه هیچ دولتی این توانایی را ندارد که بازار غیر رسمی را حذف کند، در نتیجه تلاش دولت عملاً به محدود شدن بازار می انجامد نه نابودی آن. بازار غیر رسمی دارد کارش را می کند (خوشبختانه) و قیمت خودش را هم دارد و حتی اگر دولت به ضرب داغ و درفش خیابانها را از دلار خالی کند و نشریات و سایتها را وادار به درج قیمت رسمی کند، قیمت بازار رسمی همان است که خریداران و فروشندگان در پستوهای مغازه ها و خانه ها بر مبنایش خرید و فروش می کنند، همان «شش هزار تومان» اسمش را نبر و خودش را بیار!

ادبیاتی که دولتیان در مورد بازار ارز استفاده می کنند دارد شبیه می شود به ادبیاتی که دولت قبل به کار می برد. میلیاردها دلار از پول کشور هدر شد و اسمش را گذاشتند «آوردن پول نفت سر سفرۀ مردم». حالا هم دارند کل تجارت خارجی را با سیاستهایی که ناکارآمدیشان را بارها تجربه کرده ایم، تخریب می کنند و اسمش را می گذارند یکسان سازی نرخ ارز و مبارزه با التهاب بازار و کوتاه کردن دست بیگانگان و عوامل داخلیشان. در میان اقتصادیون که سهل است، گمان نکنم در میان مردم عادی هم کسی ادعایشان را به پشیزی بخرد.

چهار سال از وقت دولت صرف فحش دادن به دولت قبلی شد. حالا دارند کاری می کنند که دولت بعدی هم چهار سال موضوع داشته باشد برای فحش دادن.